Τι δεν κάνει το παιδί όταν βλέπει τηλεόραση….

Έχει διαπιστωθεί ότι ο χρόνος παρακολούθησης τηλεοπτικών προγραμμάτων αυξάνει τα τελευταία χρόνια και είναι ιδιαιτέρως αυξημένος στις μικρότερες ηλικίες. Οι επιστήμονες υγείας (παιδίατροι, διαιτολόγοι και λοιποί) κρούουν πολλές φορές τον κώδωνα του κινδύνου σχετικά με τις πολύπλευρες αρνητικές επιδράσεις που έχει η πολύωρη παθητική παρακολούθηση της τηλεόρασης για την υγεία των παιδιών. Μια πτυχή αυτών αποδίδεται στο τι «χάνουν» τα παιδιά όσο προσκολλώνται στην τηλεόραση.

Έχετε αλήθεια σκεφτεί ποτέ τι δεν κάνουν τα παιδιά σας όλες αυτές τις ώρες που περνάνε μπροστά από την τηλεόραση, παρακολουθώντας παθητικά εκπομπές και τηλεοπτικά προγράμματα το ένα μετά το άλλο; Όταν ένα παιδί στέκεται με τις ώρες μπροστά από την οθόνη, ουσιαστικά χάνει σημαντικές ευκαιρίες για να γίνει πιο δραστήριο πνευματικά, συναισθηματικά, καλλιτεχνικά και κυρίως σωματικά. Αντί,δηλαδή, τα παιδιά να παίζουν και να ασκούνται εκτός του σπιτιού, να περνούν την ώρα τους διαβάζοντας ένα βιβλίο, να συζητάνε ή να έρχονται σε επαφή με άλλα συνομήλικα παιδιά, αναπτύσσοντας την κοινωνικότητά τους και τη συνεργασία, ή ακόμα και να μελετάνε για την επόμενη ημέρα στο σχολείο, «αιχμαλωτίζονται» επί μακρόν μπροστά σε μία οθόνη. Έτσι, σε γενικές γραμμές, όταν ένα παιδί παρακολουθεί τηλεόραση το πιο πιθανό είναι ότι δεν αναπτύσσει δεξιότητες και συμπεριφορές σημαντικές για τη συνολική διαπαιδαγώγησή του, όπως:

• Δεν κάνει ερωτήσεις
• Δεν λύνει προβλήματα
• Δεν γίνεται δημιουργικό
• Δεν αναλαμβάνει πρωτοβουλίες
• Δεν εξασκεί τον συντονισμό ματιού-χεριού
• Δεν αναπτύσσει κινητικές δεξιότητες
• Δεν χρησιμοποιεί κριτική σκέψη, και δεν σκέφτεται λογικά και αναλυτικά
• Δεν αναπτύσσει επικοινωνιακές ικανότητες
• Δεν παίζει ούτε συνδιαλέγεται με άλλα παιδιά ή ενήλικες

Ας σημειωθεί, βεβαίως, ότι η τηλεθέαση δεν έχει μόνο αρνητικά: είναι ένα εργαλείο που αδιαμφισβήτητα συμβάλλει στη νοητική ανάπτυξη του παιδιού και είναι αναπόσπαστο κομμάτι της σύγχρονης ζωής. Το πόσο και πώς θα το χρησιμοποιήσουμε είναι που θα καθορίσει εάν υπερισχύσουν τα θετικά ή τα αρνητικά, όπως, άλλωστε συμβαίνει με κάθε τεχνολογικό επίτευγμα. Οι γονείς έχουν κύριο ρόλο στον καλύτερο έλεγχο της τηλεθέασης των παιδιών τους, τόσο από την άποψη του πόσο θα βλέπουν, θέτοντας κάποια όρια και βρίσκοντας εναλλακτικές για έναν πιο δραστήριο τρόπο ζωής, όσο και του τι θα παρακολουθούν, βοηθώντας τα να γίνουν επιλεκτικοί τηλεθεατές.