Με απίστευτο κέφι πραγματοποιήθηκε και φέτος ο αποκριάτικος χορός του Συλλόγου Γονέων και κηδεμόνων. Πειρατές μάγισσες βασίλισσες, πολύ κέφι, μουσική και κλόουν σε ρόλο εμψυχωτή που ανέβασαν το κέφι στα ύψη….
Και του χρόνου!!!

Το τσικνίσαμε και φέτος!!! φυσικά με την φροντίδα του ΔΣ του Συλλόγου γονέων και κηδεμόνων του σχολείου μας. Ένα δίωρο με παιχνίδια, παραδοσιακούς χορούς και φυσικά με σουβλάκια!!! Ευχαριστούμε το ΔΣ για την πρωτοβουλία..

Πολλούς μεγάλους Ιεράρχες έχει η Εκκλησία μας. Ξεχωριστά όμως γιορτάζει τρεις: Το Μέγα Βασίλειο το Γρηγόριο  Θεολόγο (Ναζιανζινό) και τον Ιωάννη το Χρυσόστομο.

Καθένας έχει τη δική του γιορτή, αλλά και τους τρεις μαζί τους γιορτάζουμε στις 30 Ιανουαρίου, γιατί έχουν πολλά κοινά γνωρίσματα: Ζούσαν απλή ζωή χωρίς πολυτέλειες. Αφιέρωσαν τη ζωή τους στους φτωχούς συνανθρώπους τους και στους δυστυχισμένους. ήταν και οι τρεις σοφοί. Αγάπησαν τα γράμματα και τον πολιτισμό των αρχαίων Ελλήνων.

Έγιναν μεγάλοι – πολύ μεγάλοι – δάσκαλοι, πραγματικοί φωστήρες. Υπήρξαν σπουδαίοι ρήτορες. Για τη σοφία τους και την καλοσύνη τους, ο λαός τους εκτιμούσε και τους αγαπούσε.

Η γιορτή των Τριών Ιεραρχών είναι γιορτή των δασκάλων και των μαθητών, των σχολείων και των γραμμάτων, των βιβλίων και της μάθησης.

Απολυτίκιο της εορτής 

Τι κι αν πέρασαν τόσα χρόνια από τότε που έζησαν:  Τα διδάγματά τους τους είναι πάντα επίκαιρα και το παράδειγμά τους πάντα φωτεινό για να μας δείχνει το δρόμο.

Διαβάστε περισσότερα: http://st-spyridon.over-blog.com/article-27439732.html

Ενημερωτικό Σημείωμα- Πρόσκληση

Το νέο ΔΣ του συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων σε συνεργασία με τον Σύλλογο διδασκόντων του σχολείου μας   σας προσκαλούν την Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2017  στις 17.00 μμ στην αίθουσα εκδηλώσεων, σε ενημερωτική συνάντηση με την υπεύθυνη του Κέντρου πρόληψης ψυχικής υγείας «ΠΝΟΗ» με σκοπό την δημιουργία Σχολής Γονέων.

Οι Σχολές Γονέων είναι ένα δωρεάν πρόγραμμα που πραγματοποιείται σε όλους τους νομούς της χώρας και έχει σκοπό την εκπαίδευση και τη στήριξη κάθε μητέρας και πατέρα, στον σύνθετο ρόλο του γονιού, όπως διαμορφώνεται από τις σύγχρονες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες.

Απευθύνεται σε γονείς παιδιών όλων των ηλικιών και υλοποιείται από εξειδικευμένους επιστήμονες (ψυχολόγους, γιατρούς, κοινωνικούς λειτουργούς κλπ) και παρέχει στους γονείς και στο οικογενειακό και σχολικό περιβάλλον γνώσεις, ανταλλαγή εμπειρίας και ευκαιρίες για προβληματισμό. Μεταξύ άλλων συζητιόνται μια σειρά από κρίσιμα θέματα όπως: ενδοσχολική βία, ενδοοικογενειακή βία, ασφαλές διαδίκτυο, σεξουαλική αγωγή των παιδιών.

Η παρουσία σας είναι ιδιαίτερα σημαντική!!!! Σας περιμένουμε!!!!

Σε όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας δεν έλειψαν τα επαναστατικά κινήματα των υπόδουλων Ελλήνων. Σε όλες αυτές τις εξεγέρσεις υψωνόταν και από μια σημαία, «εν πανίον», αυτοσχέδια επινόηση του κάθε αρχηγού.

Οι περισσότερες σημαίες είχαν μερικά κοινά χαρακτηριστικά (βυζαντινή πορφύρα, δικέφαλος ή μονοκέφαλος αετός κ.α.), με κυριότερο όλων τον σταυρό, επειδή η Εκκλησία αποτελούσε τον κυριότερο συνεκτικό κρίκο των Ελλήνων κατά των Τούρκων. Πολύ γρήγορα ο σταυρός επιβλήθηκε ως θρησκευτικό και πολιτικό έμβλημα του υποταγμένου έθνους. Στις αρχές της Επανάστασης του 1821 εμφανίστηκαν πολλές σημαίες με διάφορες παραστάσεις, σύμφωνα με τη φαντασία καθενός αρχηγού, με βάση το μίσος που είχε κατά των Τούρκων, τις ιστορικές γνώσεις, τις οικογενειακές παραδόσεις και τη θρησκευτική του ευλάβεια. Λέγεται ότι μετά την κατάληψη της Τριπολιτσάς (Σεπτέμβριος 1821), ο Παπαφλέσσας έκοψε ένα κομμάτι από την εσωτερική πλευρά του ράσου του και ταυτόχρονα ζήτησε από τον οπλαρχηγό Παναγιώτη Κεφάλα να σχίσει δύο λωρίδες από τη λευκή του φουστανέλα.

Με αυτά τα κομμάτια κατασκευάστηκε μια αυτοσχέδια σημαία (γαλάζια με λευκό σταυρό) η οποία υψώθηκε, κάτω από τις ιαχές των Ελλήνων πολεμιστών, στο πρώην τουρκικό διοικητήριο της πόλης. Αυτή αποτέλεσε το πρώτο σχέδιο της επίσημης σημαίας του ελληνικού κράτους μετά την απελευθέρωση. Η ιστοριογραφία των πρώτων μετεπαναστατικών χρόνων έδωσε και μια ρομαντική διάσταση στη σημαία, αποτέλεσμα συνεργασίας ενός στρατιώτη και ενός ιερέα, αναφέροντας πως η γενναιότητα του κλέφταρματολού στήριξε τις ελπίδες της στη χριστιανική πίστη.

Την 1η Ιανουαρίου 1822 συνήλθε στην Πιάδα της Επιδαύρου η Α΄Εθνοσυνέλευση κατά την οποία τέθηκε και το ζήτημα της καθιέρωσης ενιαίας επαναστατικής σημαίας, ώστε να σταματήσει η σύγχυση που επικρατούσε μέχρι τότε από την εμφάνιση δεκάδων σημαιών. Με το ΡΔ΄άρθρο του Προσωρινού Πολιτεύματος της Ελλάδας ορίστηκε η ενιαία σημαία να συμβολίζει «την Πάρεδρον του Θεού Σοφίαν, την Ελευθερίαν και την Πατρίδα» και καθιερώθηκε να φέρει ως σύμβολο τον σταυρό και ως χρώματα το κυανό και το λευκό. Στις 15 Μαρτίου 1822 στην Κόρινθο, το Εκτελεστικό Σώμα με το Διάταγμα 540 προσδιόρισε τις λεπτομέρειες της παραπάνω απόφασης.

Η σημαία «των κατά γην δυνάμεων» θα ήταν τετράγωνη, κυανού χρώματος, με έναν λευκό σταυρό στη μέση. Η ναυτική σημαία διακρινόταν σε πολεμική και εμπορική. Η πολεμική διαιρέθηκε σε εννέα οριζόντια παραλληλόγραμμα. Στην άνω εσωτερική γωνία της υπήρχε κυανό τετράγωνο με λευκό σταυρό στη μέση. Τα παραπάνω ενέκρινε και επικύρωσε και το Πολιτικό Σύνταγμα της Ελλάδας στην Τροιζήνα (Μάιος 1827), ορίζοντας να μη μεταχειρίζονται οι Έλληνες άλλες σημαίες τόσο στην ξηρά όσο και στη θάλασσα. 

Η παραπάνω διαταγή εφαρμόστηκε καθολικά στην αρχή, καθώς προσέκρουσε στο έντονο τοπικιστικό πνεύμα των επαναστατών. Βαθμιαία όμως η κυανόλευκη επικράτησε, με συνέπεια να τερματιστεί η σύγχυση λόγω των ποικίλων χρωμάτων και σχημάτων. Στις 30 Ιουλίου 1828, ο κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας εξέδωσε ένα ψήφισμα σύμφωνα με το οποίο «τα πολεμικά και εμπορικά πλοία της Ελλάδος θέλουν φέρει μιαν και την αυτήν σημαίαν, την μέχρι σήμερον πολεμικήν», αποκαθιστώντας έτσι μια μεγάλη αδικία σε βάρος του ελληνικού εμπορικού στόλου ο οποίος είχε σηκώσει το βάρος του Αγώνα της Ανεξαρτησίας. Όσον αφορά στο σκεπτικό της επιλογής των χρωμάτων (λευκού και κυανού), τις σειρές και τους συμβολισμούς που επιδιώχθηκαν υπάρχουν ποικίλες απόψεις, οι οποίες ακόμη και σήμερα οδηγούν σε διχογνωμία μεταξύ των ιστορικών. Συγκεκριμένα υποστηρίχθηκαν οι ακόλουθες απόψεις και εκδοχές αν και οι περισσότερες αποτελούν ρομαντικές θεωρήσεις και στερούνται αποδεικτικών στοιχείων.                                                                                                            

 Οι Εκδοχές που έχουν ακουστεί *Ο κυανόλευκος συνδυασμός προέρχεται από τα χρώματα του πέπλου της θεάς Αθηνάς.

*Τα συγκεκριμένα χρώματα επελέγησαν από τις κυανόλευκες σημαίες του στρατού του Μεγάλου Αλεξάνδρου ή την κυανόλευκη επίσημη ενδυμασία των Βυζαντινών αξιωματούχων ή από την αυτοκρατορική σημαία των Παλαιολόγων.

*Τα χρώματα και το σχήμα είναι δανεισμένα από τη σημαία του φημισμένου οπλαρχηγού  Ιωάννη Σταθά. Πανομοιότυπο της σημαίας του Ιωάννη Σταθά

*Το λευκό χρώμα συμβολίζει την αγνότητα και τον καλό σκοπό των Ελλήνων που επιδίωκαν την ανεξαρτησία. Το κυανό χρώμα συμβολίζει τον ουρανό της Ελλάδας, την ουράνια δύναμη η οποία βοήθησε τον άνισο αυτό Αγώνα να τελειώσει ευνοϊκά για το ελληνικό έθνος.

*Τα χρώματα συμβολίζουν τον ουρανό (κυανό) και τον αφρό των κυμάτων της θάλασσας (λευκό).

*Τα χρώματα είναι ο συνδυασμό της κυανής ναυτικής βράκας και της λευκής φουστανέλας.

*Οι εννέα κυανές-λευκές οριζόντιες λωρίδες περιέχονταν στην αυτοκρατορική σημαία του Νικηφόρου Φωκά, τις οποίες διατήρησε στο οικόσημο της και στη σημαία της η οικογένεια των Καλλέργηδων πιστεύοντας ότι αντλούσε την καταγωγή της από τον εν λόγω αυτοκράτορα.

*Οι εννέα οριζόντιες λωρίδες συμβολίζουν τις εννέα Μούσες.

*Οι παράλληλες επαναλαμβανόμενες λωρίδες συμβολίζουν τη θάλασσα και τους κυματισμούς της.

*Οι  εννέα λωρίδες είναι μια, για κάθε συλλαβή της φράσης «ελευθερία η θάνατος»

Στο βιβλίο με τίτλο «Ιστορία του Ελληνικού Στρατού 1821-1997», εκδόσεις ΓΕΣ/ΔΙΣ, αναφέρεται: «Με την επιλογή του κυανού, του χρώματος του ουρανού, υποδηλώνεται η θεότητα του Αγώνα, αφού ο Θεός ενέπνευσε στο έθνος τη μεγαλουργή ιδέα, παρότι αδύνατο και άοπλο, να αναλάβει και να φέρει σε αίσιο πέρας τον άνισο εκείνο αγώνα. Με το λευκό υποδηλώνεται ο καθαρός, άμωμος και αγνός σκοπός των Ελλήνων που μοναδική τους επιδίωξη ήταν η απελευθέρωση και η ανεξαρτησία του έθνους και η απαλλαγή του από την πολύχρονη σκληρή τυραννία. Εξάλλου, σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή, οι εννέα κυανόλευκες ταινίες αντιπροσωπεύουν τις εννέα συλλαβές της φράσης «Ελευθερία ή Θάνατος», που ήταν και ο όρκος των παλικαριών της Επαναστάσεως». Το βέβαιο είναι ότι σε κανένα από τα επίσημα κυβερνητικά έγγραφα, μέσω των οποίων καθιερώθηκε η εν λόγω σημαία, δεν υπάρχει η αιτιολόγηση για τη συγκεκριμένη χρωματική επιλογή και το σχήμα. Φαίνεται ότι η κυανόλευκη κρατά ακόμα καλά κρυμμένα τα μυστικά της. Ωστόσο, συνεχίζει να εμπνέει. Νίκος Γιαννόπουλος ιστορικός…

Tο ρόδι στον συμβολισμό του Δένδρου της Zωής

Aυτό το φρούτο αναφέρεται σε διάφορους πολιτισμούς και θρησκείες. Στο ένα από τα Θαύματα του Kόσμου, τους Kρεμαστούς Kήπους της Bαβυλώνας, οι ροδιές αναφέρονται σαν μέρος του θησαυρού του Nαβουχοδονόσορα II. Σ? αυτή την περιοχή, παλαιότερα γνωστή σαν Mεσοποταμία, το ρόδι ακόμα λατρεύεται και για τις θεραπευτικές του ιδιότητες και σαν σύμβολο ομορφιάς, μακροζωίας, γονιμότητας και σοφίας.

Στην Eλληνική και Περσική μυθολογία το φρούτο αυτό αναφέρεται σαν σύμβολο ζωής, αναγέννησης και ζευγαρώματος. Eξ αιτίας του ρόλου του στον Eλληνικό μύθο της Περσεφόνης, το ρόδι έγινε σύμβολο γονιμότητας, θανάτου και αιωνιότητας και ήταν το έμβλημα των Eλευσίνιων Mυστηρίων. Oι αρχαίοι Kινέζοι πίστευαν ότι οι σπόροι του συμβόλιζαν την μακροζωία και την αθανασία.

Στην Eβραϊκή παράδοση συναντούμε τα ρόδια και σε θρησκευτικό και σε πολιτισμικό πλαίσιο. Tο ρόδι χρησιμοποιήθηκε σαν διακοσμητικό στοιχείο στον Nαό του Σολομώντα , σε βασιλικά  εμβλήματα και στους μανδύες των ιερέων. Mάλιστα, ένα μικροσκοπικό ρόδι από αλάβαστρο που φέρει επιγραφή στα αρχαία Eβραϊκά, είναι το μόνο εύρημα που ανακτήθηκε ποτέ από τον Nαό του Σολομώντα.

Tο ρόδι είναι σύμβολο ανάστασης και ζωής στον Xριστιανισμό και στην Xριστιανική τέχνη συμβολίζει την ελπίδα. Eίναι επίσης ένα από τα τρία ?ευλογημένα φρούτα? του Bουδισμού.

Η καλλιέργεια της ροδιάς στην αρχαιότητα

Η ροδιά είναι ένα από τα αρχαιότερα καλλιεργούμενα δένδρα στον κόσμο και την Ελλάδα. Το γεγονός ότι αυτοφύεται και σήμερα σε πολλές περιοχές της χώρας μας είναι μια σοβαρή ένδειξη της ύπαρξης και καλλιέργειάς της από τα αρχαία χρόνια. Στην Ελλάδα η καλλιέργεια της ροδιάς είναι αρχαιότερη από αυτή της αμυγδαλιάς και της βερικοκιάς και σύγχρονη με την καλλιέργεια της ελιάς, του αμπελιού και της συκιάς.  Από τα αρχαία χρόνια μάλιστα ήταν γνωστή σαν φυτό φαρμακευτικό.

Στις χώρες της Ανατολής, οι σπόροι, οι ρίζες και ο φλοιός των βλαστών της ροδιάς χρησιμοποιούνταν στην ιατρική. Οι αρχαίοι συγγραφείς μάλιστα αναφέρουν ότι «τα γλυκά ρόδια έχουν καταπραϋντικές ιδιότητες στο στομάχι και στο βήχα, ενώ τα ξινά στην αντιμετώπιση εντερικών διαταραχών, στη μείωση του πόνου και στην αντιμετώπιση καρδιακών προβλημάτων».

Μεγάλη είναι η εορτή που έχει η Ορθόδοξη Χριστιανική εκκλησία μας στις 14 Σεπτεμβρίου καθώς τιμά τον Σταυρό του Κυρίου Ιησού Χριστού.

Στις 14 Σεπτεμβρίου όλη η Ορθοδοξία τιμά τον Σταυρό του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο οποίος χαρακτηρίζεται ως το «καύχημά» Της και η «δόξα» Της. Η εορτή της Παγκόσμιας Ύψωσης καθιερώθηκε ίσως από τον ίδιο τον Μέγα Κωνσταντίνο, κατά προτροπή προφανώς της μητέρας του αγίας Ελένης, αμέσως μετά την εύρεση του Τιμίου Ξύλου στα Ιεροσόλυμα, γύρω στο 330.

Η τιμή προς τον Τίμιο Σταυρό ανάγεται στους αποστολικούς χρόνους. Οι επιστολές του αποστόλου Παύλου είναι γεμάτες από χωρία στα οποία εξαίρεται ο ρόλος του Σταυρού για τη σωτηρία του κόσμου.Το γεγονός ότι οι κατακόμβες είναι γεμάτες από χαραγμένους σταυρούς αποδεικνύει ότι οι διωκόμενοι χριστιανοί θεωρούσαν τους εαυτούς τους τύπους του αδίκως παθόντος Κυρίου Ιησού Χριστού. Το ιερό αυτό σύμβολο τους εμψύχωνε και τους έδινε τη δύναμη του μαρτυρίου.

Η εύρεση του Τιμίου Σταυρού

Το 326 αναχώρησε για τους Αγίους Τόπους η ευσεβής χριστιανή μητέρα του αγία Ελένη, όπου άρχισε το κτίσιμο λαμπρών ναών. Επίκεντρο ήταν ο Πανάγιος Τάφος του Κυρίου.

Στο σημείο εκείνο ο αυτοκράτορας Αδριανός είχε κτίσει το 135, κατά τη δεύτερη καταστροφή της Ιερουσαλήμ, ναό της Αφροδίτης. Η αγία Ελένη επιδόθηκε σε προσπάθειες για την ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού. Ύστερα από επίπονες ανασκαφές τελικά βρέθηκαν τρεις σταυροί, του Κυρίου και των δύο ληστών.

Η πιστή βασιλομήτωρ, με δάκρυα στα μάτια παρέδωσε τον Τίμιο Σταυρό στον Πατριάρχη Μακάριο, ο οποίος στις 14 Σεπτεμβρίου του έτους 335 τον ύψωσε στον Γολγοθά και τον τοποθέτησε στον ναό της Αναστάσεως, τον οποίο είχε ανεγείρει η αγία πάνω από τον Πανάγιο Τάφο και ο οποίος σώζεται ως σήμερα.

Οι επιστολές του Αποστόλου Παύλου είναι γεμάτες από χωρία στα οποία εξαίρεται ο ρόλος του Σταυρού για τη σωτηρία του κόσμου. Το γεγονός ότι οι κατακόμβες είναι γεμάτες από χαραγμένους σταυρούς αποδεικνύει ότι οι διωκόμενοι χριστιανοί πίστευαν ακράδαντα στο ιερό αυτό σύμβολο, το οποίο και τους εμψύχωνε και τους έδινε τη δύναμη του μαρτυρίου.

Κατά την ημέρα αυτή τίθεται για προσκύνημα από τους πιστούς ο Σταυρός του Χριστού ενώ στους πιστούς μοιράζονται κλωναράκια βασιλικό που μοσχομυρίζει, μιας και βασιλικός είχε βρεθεί να έχει ανθίσει στο σημείο όπου και ανευρέθη ο Σταυρός από την Αγία Ελένη.

x48cn3ho2a

Σύμφωνα με την εγκύκλιο στα Ενιαίου Τύπου Ολοήμερα Δημοτικά Σχολεία  δύναται να συγκροτηθεί και να λειτουργήσει τμήμα/τμήματα Ολοήμερου Προγράμματος με τις εξής προϋποθέσεις:

1.    Η φοίτηση των μαθητών που εγγράφονται στο Ολοήμερο Πρόγραμμα είναι υποχρεωτική.

2.    Στη συγκρότηση των τμημάτων του Ολοήμερου Προγράμματος λαμβάνεται υπόψη η δηλωθείσα ώρα αποχώρησης των μαθητών, που αναγράφεται στη σχετική υπεύθυνη δήλωση των γονέων/κηδεμόνων κατά την εγγραφή του.

3.    Η δηλωθείσα ώρα ενδιάμεσης αποχώρησης παραμένει η ίδια, μέχρι τη λήξη του διδακτικού έτους.

4.    Ενδιάμεση αποχώρηση των μαθητών μπορεί να γίνεται μετά το τέλος της 2ης ώρας του Ολοήμερου Προγράμματος (15.00), εφόσον έχει κατατεθεί σχετική υπεύθυνη δήλωση των γονέων/κηδεμόνων.

5.    Το ωράριο λειτουργίας του Ολοήμερου Προγράμματος ισχύει και παραμένει το ίδιο μέχρι τη λήξη του διδακτικού έτους.

6.    Η αποχώρηση των μαθητών γίνεται με ευθύνη του εκάστοτε υπεύθυνου λειτουργίας του Ολοήμερου Προγράμματος, ο οποίος αποχωρεί μετά τη λήξη του (16.00), ασχέτως αν ασκεί διδακτικά καθήκοντα στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα.

7.    Στη σύνταξη του Ωρολογίου Προγράμματος και στη στελέχωση, λαμβάνεται υπόψη ο αριθμός των Ολοήμερων Τμημάτων που θα λειτουργούν έως το τέλος του ωραρίου καθώς και οι σχετικές προβλέψεις.

8.    Στα σχολεία με λειτουργικότητα από 6/θέσια και άνω, ο ελάχιστος αριθμός για τη λειτουργία του Ολοήμερου Προγράμματος (1η, 2η ή 3η ώρα) είναι 14 φοιτώντες μαθητές.

Στο Ολοήμερο Πρόγραμμα δύνανται να εγγράφονται: α) οι μαθητές των οποίων εργάζονται και οι δύο γονείς, προσκομίζοντας σχετική βεβαίωση του φορέα εργασίας τους ή κάρτα ανεργίας. β) οι μαθητές, των οποίων οι γονείς/κηδεμόνες ανήκουν σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες (μαθητές πολύτεκνων/μονογονεϊκών οικογενειών, μαθητές με γονείς με χρόνιες παθήσεις/ενταγμένους σε πρόγραμμα απεξάρτησης/φυλακισμένους).

Εγγραφή Μαθητών:   Για το Ολοήμερο Δημοτικό (Έντυπο «ΔΗΜΟΤΙΚΟ-ΑΙΤΗΣΗ-ΔΗΛΩΣΗ ΕΓΓΡΑΦΗΣ ΣΤΟ ΟΛΟΗΜΕΡΟ)
www.dikaiologitika.gr

Ένα από τα πιο διαδεδομένα έθιμα του Πάσχα είναι το βάψιμο των αυγών τη Μεγάλη Πέμπτη.Το αυγό, προχριστιανικό σύμβολο της ζωής, ενισχυμένο με τον συμβολισμό του κόκκινου χρώματος από το αίμα της θυσίας του Χριστού αποτελεί απαραίτητο σύμβολο για το Πάσχα. Το αυγό συμβολίζει τον τάφο του Χριστού που ήταν ερμητικά κλειστός – όπως το περίβλημα του αυγού , αλλά έκρυβε μέσα του τη «Ζωή», αφού από αυτόν βγήκε ο Χριστός και αναστήθηκε!Μπορεί τα τελευταία χρόνια το αυγά να βάφονται σε διάφορα χρώματα, όμως η παράδοση τα θέλει κόκκινα. Είναι γεγονός πως τα χρωματιστά αυγά τα συναντάμε στην αρχαιότητα, στη Ρώμη, στην Ελλάδα, στην Κίνα, στην Αίγυπτο, ως δώρα στις ανοιξιάτικες γιορτές μαζί με κουνέλια τα οποία είναι το σύμβολο της γονιμότητας.

Πώς ακριβώς όμως, καταλήγουμε στην επιλογή του κόκκινου χρώματος, δεν είναι ξεκάθαρο. Οι εξηγήσεις που υπάρχουν, είναι πολλές. Μία από τις πιο αποδεκτές είναι πως το κόκκινο συμβολίζει το αίμα και τη θυσία του Ιησού. Οι άλλες ερμηνείες σχετίζονται με τρεις γυναίκες : Την Παναγία, τη Μαγδαληνή και μία δύσπιστη ανώνυμη γυναίκα.

Η Παναγία πίσω από το έθιμο των «κόκκινων αυγών» 

Μία εξήγηση που δίνεται συχνά, λέει ότι η Παναγία πήρε ένα καλάθι αυγά και τα πρόσφερε στους φρουρούς Του Υιού της, ικετεύοντάς τους να του φέρονται καλά! Όταν τα δάκρυά της έπεσαν πάνω στα αυγά, αυτά βάφτηκαν κόκκινα!

Τα κόκκινα αυγά και η Μαγδαληνή 

Μία άλλη ιστορία συνδέει το κόκκινο χρώμα με τη Μαρία Μαγδαληνή. Όταν ο Ρωμαίος αυτοκράτορας ενημερώθηκε για την Ανάσταση του Χριστού, τη θεώρησε τόσο απίθανη «όσο και το να βαφτούν τα αυγά κόκκινα». Η Μαρία Μαγδαληνή τότε, χρωμάτισε μερικά αυγά κόκκινα και του τα πήγε για να του επιβεβαιώσει το γεγονός.

Η δύσπιστη γυναίκα 

Μία παραλλαγή της παραπάνω ιστορίας, θέλει μία γυναίκα να μην πιστεύει την είδηση της Ανάστασης Του Ιησού και να λέει: «Όταν τα αυγά που κρατώ θα γίνουν κόκκινα, τότε θα αναστηθεί και ο Χριστός». Και τότε αυτά έγιναν κόκκινα»!

Κόκκινο είναι και το χρώμα της χαράς. Χαράς για την Ανάσταση του Χριστού. 
Είναι παράλληλα όμως και χρώμα αποτρεπτικό. Κόκκινες βελέντζες και κόκκινα μαντίλια κρεμούσαν τη Μεγάλη Πέμπτη στην Καστοριά οι γυναίκες για το καλό. 
Κόκκινο πανί έβαφαν μαζί με τα αυγά τους στη Μεσημβρία και το κρεμούσαν στο παράθυρο για σαράντα μέρες, για να μην τους πιάνει το μάτι.

Το βάψιμο των αυγών γινόταν τη Μεγάλη Πέμπτη γι αυτό και τη λέγαν Κόκκινη Πέφτη ή Κοκκινοπέφτη. 
Παλιότερα το συνήθιζαν κι αποβραδίς, πάντοτε τα μεσάνυχτα, με το ξεκίνημα της νέας μέρας. 
Καινούρια πρέπει να ήταν η κατσαρόλα που θα έβαφαν τα αυγά και ο αριθμός τους ορισμένος και τη μπογιά τη φύλαγαν σαράντα μέρες και δεν την έχυναν, ακόμα και τότε, έξω από το σπίτι.

Το τσούγκρισμα των κόκκινων αυγών. 

Το έθιμο του τσουγκρίσματος των αυγών ξεκίνησε μάλλον στην Βόρεια Αγγλία ως παιχνίδι. Ο κάτοχος του πιο γερού αυγού, ήταν ο νικητής! 

Στη Χριστιανική παράδοση το πρώτο αυγό που βάφεται σε κάθε σπίτι ανήκει στην Παναγία και δεν πρέπει να το «τσουγκρίζουμε». Πολλές νοικοκυρές ακόμα και σήμερα το φυλάνε στο εικονοστάσι όλο το χρόνο μέχρι το επόμενο Πάσχα, αφού λένε πως δεν χαλάει όλη την χρονιά! Την Μεγάλη Πέμπτη του επόμενου έτους το φυτεύουν στα χωράφια τους για να είναι εύφορα, ή το κρεμάνε στα μαντριά των ζώων για να είναι γόνιμα.Επίσης το έθιμο του τσουγκρίσματος των αυγών έχει τις ρίζες του στο Βυζάντιο και συμβολίζει πάλι την Ανάσταση.Όπως το κλωσόπουλο σπάει το κέλυφος του αυγού και βγαίνει στο φως της ζωής, έτσι -αυτός ήταν ο συμβολισμός- κομματιάζονται του θανάτου τα δεσμά και από του τάφου τα βάθη ξανάρχεται η ζωή.Το έθιμο αυτό καθιερώθηκε για πρώτη φορά στη βυζαντινή αυλή από το Μεγάλο Κωνσταντίνο και τη μητέρα του Αγία Ελένη, με επίσημη τελετή που γινόταν το πρωί της Κυριακής του Πάσχα. Οι καλεσμένοι τσούγκριζαν με τον αυτοκράτορα και τη βασιλομήτωρ τα αυγά και στη συνέχεια ακολουθούσε γεύμα στο πασχαλινό τραπέζι.

 Πηγή: Αγράμπελη

Μια εξαιρετική πρωτοβουλία του Δήμου Νέας Προποντίδας σε συνεργασία με το Χαμόγελο του Παιδιού έδωσε την ευκαιρία στους μαθητές των σχολείων να εμπλακούν σε βιωματικές δράσεις με θέμα την ενδοσχολική βία. Ήμασταν και μεις εκεί!!! Συγχαρητήρια στη δημοτική αρχή….

Για 5η συνεχή χρονιά πραγματοποιήθηκε και φέτος η συνάντηση χορευτικών συγκροτημάτων δημοτικών σχολείων της Χαλκιδικής. Συμμετείχαν 11 σχολεία από το Δήμο Νέας Προποντίδας και  το Δήμο Κασσάνδρας. Παρουσιάστηκαν χοροί από διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Την εκδήλωση παρακολούθησαν ο Σχολικός Σύμβουλος εκπαιδευτικών φυσικής αγωγής, ο Σχολικός Σύμβουλος 2ης εκπαιδευτικής περιφέρειας Νομού Χαλκιδικής και πλήθος γονιών.

Η  εκδήλωση έκλεισε με κοινό χορό από μαθητές γονείς και εκπαιδευτικούς. Συγχαρητήρια σε όλους τους μαθητές αλλά και στους συναδέλφους γυμναστές που συμβάλλουν στην διατήρηση της χορευτικής παράδοσης  του τόπου μας!!!

Τα κάλαντα της Άνοιξης αποτελούν παράδοση για το σχολείο μας και για την Γ τάξη κάθε σχολικής χρονιάς, χάρη βέβαια στην εξαιρετική δασκάλα μουσικής του σχολείου μας κ Πηνελόπη Πανταζή.

Ξεκινήσαμε με την κατασκευή της χελιδόνας

Μάθαμε τα ανοιξιάτικα κάλαντα 

Και τα τραγουδήσαμε στους συμμαθητές μας και στο Δήμαρχο της πόλης μας κ Μανώλη Καρά. Και του χρόνου!!!